قابلیت تمایزی سلول‌های بنیادی مزانشیمی سیاهرگ بند ناف و سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان به سلول‌های تولیدکننده‌ی انسولین در محیط خارج بدن

مقدمه: سلول‌های بنیادی مزانشیمی که در مناطق مختلفی از بدن مانند مغز استخوان و بندناف وجود دارند، سلول‌هایی چندتوان هستند که قابلیت تغییر و تمایز به انواع مختلفی از سلول‌ها، از جمله سلول‌های تولید کننده‌ی انسولین، هرچند با بازده‌ی کم، را دارا می‌باشند. هدف این پژوهش، مقایسه‌ی توانمندی سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از دیواره‌ی سیاهرگ بند ناف و مغز استخوان در تمایز به دسته‌های شبه جزیره‌ای پانکراس می‌باشد. مواد و روش‌ها: BM-MSCs و UC-MSCs از دهندگان سالم تهیه و کشت داده شدند. سلول‌های پاساژ سوم که از بیان بالای CD90, CD73, CD105، CD44 و بیان بسیار پایین CD11b، CD34 و CD45 برخوردار بودند، در حضور ترکیبات القاکننده به سلول‌های شبه جزیره‌ای تمایز داده شدند. سلول‌های انسولین و پپتید-C مثبت توسط روش ایمونوسیتوشیمی و ترشح انسولین در پاسخ به غلظت‌های مختلف گلوکز توسط روش الیزا ارزیابی گردیدند. Quantitative RealTime PCRبه منظور ارزیابی کمی بیان انسولین، Glut2، Nkx6.1 و Nkx2.2 در سطح mRNA مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش نشان داد تنها BM-MSCs قادرند به سلول‌های تولیدکننده‌ی انسولین تمایز یابند. سلول‌های بیان کننده‌ی انسولین و پپتید-C به ترتیب 6/2±8/15% و 5/5±5/13% از کل سلول‌های تمایز یافته را تشکیل دادند. بیان ژن‌های انسولین و Glut2 نیز در پایان تمایز افزایش ۲۰ برابری را نسبت به روز صفر تمایز در سلول‌های تمایز یافته نشان داد. هرچند این سلول‌ها در پاسخ به غلظت‌های مختلف گلوکز، انسولین را به درستی ترشح نکردند. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد تنها سلول‌های BM-MSC در مقایسه با سلول UC-MSC، قادرند به سلول‌‌های تولیدکننده‌ی انسولین تمایز یابند.